หากได้อ่านหรือฟังความคิดเห็นของนักเตะวัย 16 ปี ที่ยิงประตูในพรีเมียร์ลีกได้ และเป็นประตูประวัติศาสตร์ในฐานะนักเตะอายุน้อยที่สุดที่ส่งบอลเข้าไปกองสู่ก้นตาข่าย เขาคงจะพูดถึงเรื่องความฝันอันยิ่งใหญ่และอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้าแน่นอน 100%

แต่มันจะดีกว่าไหม หากเราฟังสิ่งที่ออกจากปากเขาในอีก 17 ปีต่อมา ?

วันที่เขาเป็นนักเตะของทีมระดับดิวิชั่น 4 ของประเทศ อายุย่าง 33 ปี และกลายเป็นนักเตะที่น้อยคนจะจำชื่อได้ … ถึงตอนนี้เรื่องเล่าอาจมีอะไรที่น่าสนใจกว่านั้นเยอะ

เกิดอะไรขึ้นจากวันที่เขาขึ้นพาดหัวข่าวหน้าหนึ่ง สู่วันที่เขากำลังจะแขวนสตั๊ดโดยแทบไม่มีอะไรใกล้เคียงกับสิ่งที่ตนเองเคยคาดหวังในวันนี้

นี่คือเรื่องราวของ เจมส์ วอห์น … เจ้าของสถิตินักเตะอายุน้อยที่สุดที่ยิงประตูในลีกสูงสุดของประเทศอังกฤษ

ประตูเปลี่ยนชีวิต

ก่อนฤดูกาล 2004-05 จะเริ่มขึ้น เอฟเวอร์ตัน ทำในสิ่งที่จำใจมากที่สุดครั้งหนึ่งของสโมสร เมื่อ เวย์น รูนี่ย์ เด็กท้องถิ่นที่โตมากับทีมเยาวชน ตัดสินใจหันหลังให้กับทีมและเลือกย้ายไปอยู่ทีมที่ประสบความสำเร็จมากกว่าอย่าง

แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หลังจากดีลนั้นเกิดขึ้น ทีมท็อฟฟี่สีน้ำเงินได้แต่บอกตัวเองว่า พวกเขายังคงต้องก้าวต่อไป แม้ไร้คนที่ถูกคาดหมายว่าจะกลายเป็น “ตำนาน” ของสโมสรในอนาคต

“เวย์น รูนี่ย์ โคตรสุดยอดแบบที่สุด ผมเห็นเขาในทีมเยาวชนต่างบอกกันเป็นเสียงเดียว ‘เรามีเพชรเม็ดงามอยู่ที่นี่แล้ว’ ผมเคยคิดว่า อลัน เชียเรอร์ จะเป็นกองหน้าที่รับมือยากที่สุดในประเทศ แต่ผมเปลี่ยนใจ เวย์น รูนี่ย์ คือคน ๆ นั้นแน่นอน” เดวิด มอยส์ กล่าวถึง รูนี่ย์ ในวัย 16 ย่าง 17 ปี  ซึ่งมันชัดเจนว่าการเสียเขาไป ทำให้ เอฟเวอร์ตัน ต้องหาเพชรเม็ดใหม่มาแทนที่

ระบบเยาวชนของ เอฟเวอร์ตัน ในเวลานั้น พร้อมจะป้อนนักเตะดี ๆ ขึ้นมาหลายคน เดวิด มอยส์ เองก็มีโอกาสมอบให้นักเตะในชุดเยาวชนเสมอ เขาลงไปดูเกมและเลือกหยิบนักเตะอย่าง แจ็ค ร็อดเวลล์, วิคเตอร์ อนิเชเบ, โฮเซ แบ็กซ์เตอร์

และ แดน กอสลิง เพื่อผลักดันขึ้นมาสู่ชุดใหญ่ แน่นอนว่ารายชื่อเหล่านี้อาจจะไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรมากมายนัก แต่ที่แน่ ๆ เด็กของศูนย์ฝึกแห่งนี้รู้ดีว่าเมื่อพวกเขาทำได้ดี พวกเขาจะได้โอกาสที่รอคอย ซึ่ง เจมส์ วอห์น เองก็เป็นหนึ่งในนั้น

วอห์น ในสมัยเยาวชนนั้นได้รับการจับตามองไม่ต่างจาก รูนี่ย์ เขาเป็นดาวรุ่งในตำแหน่งกองหน้าที่โดดเด่นเกินกว่าเด็กรุ่นเดียวกันหลายเท่า แบกอายุได้หลายปี แม้จะแตกต่างนิดหน่อยในแง่สไตล์การเล่น แต่การเป็น “Fox in the box”

หรือเพชฌฆาตในกรอบเขตโทษของเขา ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ได้รับการันตีไม่แพ้ใคร เขาอาจจะไม่สามารถยิงไกลหรือลงต่ำมาสร้างสรรค์เกมได้แบบที่ รูนี่ย์ ทำ แต่หากเป็นเรื่องการใส่สกอร์ในกรอบเขตโทษ วอห์น คือเบอร์ 1 ในรุ่นเยาวชนของแท้แน่นอน 

นอกจากนี้ ในเรื่องของสปีด วอห์น เคยได้รับการกล่าวขานว่าวิ่งเร็วที่สุดในรุ่นอายุไม่เกิน 13 ปีของประเทศอังกฤษ โดยสถิติวิ่ง 100 เมตรของเขาที่ทำไว้คือ 11.5 วินาที  และเมื่อเอาความสามารถมารวม ๆ กัน ทำให้เขาได้สิทธิ์ขึ้นชุดใหญ่ก่อนใครในรุ่น ซึ่ง เดวิด มอยส์ มอบโอกาสนั้นให้ในฤดูกาล 2004-05